“De garage is omgetoverd tot appartement voor mijn vader”
Iedere dag zorgen zo'n 5 miljoen Nederlanders voor een partner, kind, familielid of naaste. Dat doen ze met liefde, toewijding en aandacht. Tijdens de Dag van de Mantelzorg op 10 november stonden al deze onmisbare mantelzorgers in het zonnetje. Zoals René de Vries (44) uit Herbaijum, die mantelzorger is voor zijn vader Jan. Jan liep in 1995 hersenschade op na een ongeluk.
"Drie weken heeft mijn vader in coma gelegen na een ernstig ongeluk. Een kneuzing van de hersenstam, zo luidde de diagnose. Sindsdien is hij zowel geestelijk als lichamelijk hulpbehoevend. In de eerste jaren wist hij zich nog redelijk zelfstandig te redden. Tot een jaar of zeven geleden. Hij viel steeds vaker en werd door mijn tante in 2017 languit in de woonkamer gevonden. Dat was voor ons het moment om te zeggen: 'Heit, it giet sa net langer'.
Hulp om de hoek
Omdat mijn vader toen nog maar 62 jaar was en hij niet van plan was om te verhuizen, kwam het plan voor een kangoeroewoning. Samen met mijn gezin ben ik verhuisd naar de woning van mijn vader, waar mijn broer en ik de garage hebben omgetoverd tot een appartement voor mijn vader. Hij heeft z'n eigen voordeur, woonkamer, keuken, slaapkamer, badkamer en stukje tuin. Hij woont zo zelfstandig mogelijk. Wij organiseren alle randzaken: we koken voor hem, helpen bij huishoudelijke taken en gaan bijvoorbeeld samen met hem op zoek naar nieuwe kleding als hij die nodig heeft.
Tot een jaar of vier geleden fietste mijn vader nog iedere week naar Franeker voor een visje en boodschapje. Via de WMO hebben we een driewieler voor hem geregeld. Zo kan hij z'n dagelijkse dingen blijven doen, maar wel op een veilige manier. Als er thuis iets is, kan hij ons altijd bellen en staan we binnen dertig seconden in z'n woonkamer. Dat geeft ons een stukje rust en hem de vrijheid om z'n leven te leiden zoals hij dat wil.
De deur platlopen
Natuurlijk lever je als gezin wat privacy in wanneer je zo dicht bij elkaar woont. Toen we deze constructie bedachten, gaf mijn vader zelf aan dat we niet iedere dag bij hem op visite hoefden te komen. Vanuit die basis hebben we afspraken gemaakt. We lopen de deur niet plat, maar bellen voordat we langskomen. Dat werkt tot nu toe prima.
We helpen mijn vader zo'n twee uur per week. Soms is het nodig om wat vaker te kijken of alles goed gaat en te helpen met hand- en spandiensten. Voor ons ligt de grens bij het helpen met wassen en aankleden. Als dat straks nodig is, komt er thuiszorg. Die scheidslijn is voor ons maar ook voor mijn vader heel duidelijk.
Trek aan de bel
Als wethouder in de gemeente Waadhoeke heb ik geen negen tot vijf baan. Op mijn werk heb ik verteld dat ik mantelzorger ben. Daardoor weten collega's wat er speelt en begrijpen ze keuzes die ik soms moet maken. Dat is dan ook mijn advies: bespreek met je collega’s en leidinggevende wat er speelt. En loop je tegen barrières aan? Trek dan alsjeblieft aan de bel bij je gemeente. Er is vaak meer mogelijk dan je denkt."
Bent of kent u zelf een mantelzorger? Voor iedereen die mantelzorger is, of bekend is met mantelzorgers op Terschelling, is er een inloopspreekuur in de bibliotheek in Midsland. Meer informatie leest u op Mantelzorg | Gemeente Terschelling.